Li gorî rapora nûçegihanê çandî yê Ajansa Navneteweyî ya Ehl-ul Beytê (s.x)-ABNA-
li dema hêraşeyên qirkirina rejîma sîyonîst li dijî Îranê, 20 zarok û ciwanên neparastî — di mal û kolanan xwe de — hatin kuştin.
Ew ne leşker bûn, ne siyasetmedar, ne jî zanistvanên nukleer. Ew tenê xwendekarên zarok bûn, bi xewnên pir ji bo roja sibê — xewnên ku niha qetê niha roja tazeyek nadîtin.
Taha Behruzî û Elîsan Cebarî, du zaroka ji bajarê Têwrezê, hinekî jî neketin dibistanê — tenê qeydkiriyê kiribûn bo sinifa yekem.
Xwestin fîlan û defter bixwin, bi heyecana pir digel dê û bavê xwe li ser roja pêşî ya dibistanê pirs dikin — lê vê roja qet nehatin gîhîştin.
Daya Alîsan xilas bû, lê diçavên xwe de mirina zarokê xwe dît. Wê got:
“Zarokê min, hefte salî bû. Bi bêbextî bêagahî ji dinyayê qirêj a dijmin, li malê digeriya.
Wê demê hêraşe dest pê kir. Ji ser hat xestîn. Ez xwestim bigirim li berdê min, lê ez jî birîndar bûm.
Min zarokê xwe girt û bi avê çûme qada malê. Her du me li xwîn xetand û ew di nav hêvda girtinê de canê xwe da."
Kî dikare ji vê demê bêyî pêşveçûnê derkeve?
Kî dikare gotinekî bigot ku di çirkehekî çûk de dil li bin hêvîya dayikê vedikeve?
Elîsan hez dikir ku balafirbaz bibe û dilê wî hez dikir parve bike.
Di Îsfahanê de, Fatîma Şerîfî, xwendekara sinifa heftem, û birayê piçûkê wî, Mecetebî, xwendekara sinifa sêyem, bi hev re bi dê û bavê xwe di Najefabadê de bûn, ku di hêraşeyên Îsraîlê de jiyana xwe ji dest da.
Malê wan îro bêdeng e, bê dengê zarok û bê xweşî.
Xwendekarekî ku li meydana Tecrîşê jiyana xwe ji dest da
Di Tehranê de, Metîn Sefaîyan, xwendekarekî 16 salî û xwendekarê dibistana Sadrê Tehranê bû, di nêzî meydana Tecrîşê de di derveyî dibistanê de piya dema xwe diçe, di hêraşeyên terorîstên Îsraîlî de jiyana xwe ji dest da.
Wî ne li qada leşkerî bû, ne li civînên ewlehiyê; tenê li meydana bajarê xwe bû.
Dayika Metîn jî xwe zarokekî şehîd e, ku di dema parastina welatê de bavê wî jiyana xwe ji bo wê xwe ji dest da.
Helna Xolamî, xwendekarekî ji Xorramabadê, di rêya Qom-Tehranê de bi malbata xwe bû.
Tirsûna mûşeka ne jî rêyên ewlehiyê parastin û ew bi malbata xwe şehîd bû.
Û Îhsan Qasemî, ciwanekî 16 salî ji Salarîya Qomê, di mala xwe de bû —
malekê ku divê ewlehîterîn cih ji bo ciwanekê be,
lê di bombebaranên rejîma sîyonîstî ya li ser malên şexsî de, jiyana xwe ji dest da.
Emîr Alî Çetir Anberîn, xwendekarekî sinifa heftem a dibistana Şehîd Elî Ekber (s.x) ya li bajarê Lahîcanê bû.
Şevê vê bêhsîvê, li malê yê xezalan xwe di Astane Eşrefiyê de mêvan bû.
Di şeva serê sibehê de, di bombebaranên rejîma sîyonîst li ser deverên neleşkerî yê Astane Eşrefiyê de hat kuştin.
Dê û bavê wê şevê di mala xwe de di Lahîcanê de bûn.
Alîreza Kazimî, wezîrê perwerde û fêrgehê, jî li ser şehîd bûnê 20 xwendekar di dema hêraşeya rejîma sîyonîst de ragihand.
Wî got: “Em jî ji di nav civakên perwerdehiyê de şehîdan heye, û hin dibistanan jî bi kêmtirîn kêsa xirabî hatine.”
/.Dawiya peyamê
Your Comment